Sistem

(Patrick'in babası alzheimer hastası olduğu için, Patrickde de belirtileri gözükmeye başlamıştır.)

Patrick, yanında köpeği ile gezerken, anlamsız bir şekilde karşılarına çıkan bir grup alkollü, ondan köpeğini ya da cüzdanını ister. Patrick köpeğini çok sevdiği için, cüzdanından vazgeçmek zorunda kalır. Arkasını dönüp gidecek iken, bir bıçak darbesi yer ve yatağından kalkar, bir süre oturup bu rüyayı düşünür. Ardından lavaboya gitmek için ayağa kalkar. Sendeleye sendeleye odada gezerken, gözüne komodinin üstüne dün gece yazıp bıraktığı not takılır.

+Faturalarımı yatıralı daha 2 gün olmadı ne ara yenisi geldi? Odadan çıkacak iken, omzunu kapıya vurmasıyla birlikte notu kendisi için yazdığının farkına varır. Geriye dönüp, notu eline alıp okumaya başlar:

14 Temmuz yapılacaklar listesi:

1-) İşe Git, dolabında unutmuş olduğun saatini al.

2-) Eve yiyecek bir şeyler al.

3-) Temizlik yap, yeni giysiler al.

4-) Patrondan zam iste.

5-) Jacob'a işinde yardım et.

6-) Isabella'nın gönlünü alacak bir şeyler düşün.

(...)

+ Senin bu hastalığın çok ilerlemeye başladı Patrick. Seninle iyisiyle kötüsüyle 2 yıl geçirdim fakat artık sana katlanamıyorum. Kendine iyi bak. Tabii unutmazsan. Haha! Beni bir daha arama, bunu da unutmazsan eğer.

Patrick dünyasını yıkacak ve unutamayacağı bu 5 cümleye bir süre baka kaldıktan sonra telefonu elinden bırakıp lavaboya girip, elini yüzünü yıkar ve mutfağa doğru yalpalayarak yürümeye başlar. Buzdolabını açar ve sadece bir kalıp peynir görür. Alıp ağzına atar ve odasına gider. Giyinir tekrar lavaboya gider, elini yüzünü yıkayıp evden çıkar.

(...)

İş yerinin kapısından adımını attığı zaman, Jacob'un davranışları gözüne çarpar. Normalde çocuksu bir yapısı olan Jacob, etrafındaki insanlara tavsiyeler veriyordur, aynı bir mahalle abisi tavrıyla... Bir anlam veremeyen Patrick yanına gitti, omzuna dokundu. Tanıdığı Jacoba hiç benzemeyen bir ses:

+ Sen de kimsin?

Korkudan küçük dilini yutan Patrick, buz kesmiş suratıyla masasına doğru ilerlemeye başladı. Arkasına dönüp baktığında ise, Jacob'un diğer insanları da tanımadığına, saçma sorular sorduğuna şahit oldu. Masa başı işlerden sıkılmasına rağmen dayanıp, klasik işleri hallettikten sonra, aklına kayıp saati geldi. Masasının kilitli çekmecesini açtı. Bir köstebek edasıyla eşeledi durdu. Hatta çekmecesinde, babasının hasta raporunu bile buldu. İzin aldığım zaman, babamı ziyarete gitmeliyim diye geçirdi içinden. Tam ağzından argo kelime dizisi çıkacak iken, aklı başına geldi. Saati çekmecede değildi, dolabındaydı! Çekmecede nasıl kıyafet değiştirdiğini düşünüyordu acaba?.. Sendeleyerek dolaba doğru adımlarını atmaya başladı. Dolabın önüne geldiği zaman, hafif ve hoş bir esinti karşıladı Patricki. Vantilatör diye düşünüp, umursamadı. Dolabı açtı, anlamsız kodlarla saçma sapan semboller ile kaplanmıştı. Semboller kendi eksenleri etrafında dönüp duruyordu. İşin saçma tarafı, Patrick hareket edemiyordu! Dolabında kıyafet, saat, dergilerin yanı sıra şu notu buldu:

Sen seçilmiş kişisin SEN. Bu Bir Test? Seni HATA test edeceğiz! :) HATA Sen, buradan çıkış yapman! HATA zor senin suçun :( Her şey HATA Isabella için onun için ama şunu unutma HATA senin varoluşun HATA!

Notun verdiği korkuyla dolabın kapağını hışımla kapattı. Elleri bir bozuk çamaşır makinesi gibi titremeye başladı o an. Gözlerini ovuşturdu ve orayı terk edip, yangın merdivenlerini kullanarak arabasına doğru koştu. Arabada aklına o serin esinti geldi. Çünkü dışarıda kar taneleri rüzgarın şarkısıyla dans ediyorlardı. Hala anlam veremediği olayların karmaşası ile evine doğru direksiyon sallamaya başladı. Eve varır varmaz anahtarı deliğe soktu ama şöyle bir sorunu vardı, anahtar dönmüyordu! O anki aptallığıyla arabanın anahtarını denediğini fark etti. Evin metal ve pas kokulu kapısından adımını atar atmaz etrafı kodlar ile dolu bir silindire doğru düşmeye başladı. Sonu olmayan bir silindir... O anlamsız boşlukta çıkan sesi, tıpkı korkudan dilini yutmuş küçük bir çocuğun sesi gibiydi. Tiz ve korku dolu...

(...)

Alımlı, kısa boylu, uzun saçlı beyaz giyinimli bir kadın ona doğru adım almaya başladı. O kadar zaman düştükten sonra, hala tek parça olmasına şaşkın olan Patrick anlamsız ve merak dolu bakışlarla kadının gelmesini bekledi.

(...)

+ Buralarda yenisin sanırım? Gelişinden onu anladım.

+ Ben neredeyim ki? Asıl sen kimsin?

+ Başlangıçtasın...

+ Neyin başlangıcı?

+ Başlangıçtasın…

+ Bana bir bok söylemeden nereye gidiyorsun?.. Sana diyorum!

Patrick artık bilinmeyen bir evren misali bu kod diyarında serin esinti ile tek başına yaşamak zorundaydı. Ya da kaçmayı seçmeliydi?